Z wielkim żalem zawiadamiamy, że 29 stycznia zmarł profesor Marek Jarnicki, w latach 2003-2008 pierwszy Dziekan Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Razem z wieloma członkami naszej Wydziałowej społeczności pamiętać Go będziemy, jako wspaniałego naukowca, perfekcyjnego wykładowcę, doskonałego organizatora i niezawodnego przyjaciela.
Marek Jarnicki urodził się 7 stycznia 1952 roku w Zawierciu i tam też ukończył szkołę średnią w 1970, a następnie rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, z którą to uczelnią związał się na całe swoje zawodowe życie. Jego mistrzem i nauczycielem był najwybitniejszy uczeń twórcy krakowskiej szkoły analizy zespolonej Franciszka Leji, zmarły przed sześciu laty profesor Józef Siciak, pod którego kierunkiem obronił w 1974 pracę magisterską, a w 1977 rozprawę doktorską Holomorphic functions with tempered growth on Riemann domains. Kolejne formalne etapy jego kariery naukowej nastąpiły bardzo szybko: habilitacja w 1984 oraz tytuł profesora uzyskany w 1995.
Pracując przez całe życie w Katedrze Analizy Matematycznej Instytutu Matematyki, której kierownikiem został jako kontynuator tradycji profesorów Leji i Siciaka, specjalizował się w analizie zespolonej wielu zmiennych, a szczególnie w teorii funkcji holomorficznie niezmienniczych oraz rozszerzeń holomorficznych. Był autorem przeszło 70 prac naukowych oraz kilku książek. Jego zapoczątkowana w latach osiemdziesiątych i trwająca aż do ostatnich dni niezwykle intensywna współpraca naukowa z profesorem Peterem Pflugiem z Uniwersytetu w Oldenburgu zaowocowała całą masą wspólnych artykułów naukowych i monografii. Publikował swoje prace w czołowych czasopismach matematycznych, między innymi w Transactions of AMS czy Mathematische Annalen, jego książki wydawały zaś renomowane międzynarodowe oficyny: Walter de Gruyter, wyd. European Mathematical Society i Springer Verlag. Szczególne znaczenie w jego bibliografii zajmują napisane wspólnie z Pflugiem monografie Extensions of Holomorphic Functions oraz Invariant Distances and Metrics in Complex Analysis, z których każda doczekała się w wydawnictwie Walter de Gruyter dwóch edycji. Ta druga pozycja opublikowana po raz pierwszy w 1993 stała się swoistą „biblią” dla wszystkich matematyków pracujących w tej tematyce, stanowiąc natchnienie zarówno dla doświadczonych badaczy, jak i studentów oraz doktorantów rozpoczynających dopiero swoją naukową drogę. W jej omówieniu w Mathematical Reviews kanadyjski matematyk Ian Graham napisał: This is a comprehensive and beautifully written book about the study of invariant pseudodistances (nonnegative functions on pairs of points) and pseudometrics (nonnegative functions on the tangent bundle) in several complex variables. Współprowadził seminarium z analizy zespolonej na UJ, będąc przez kilkadziesiąt lat jednym z najaktywniejszych uczestników, a jego historię opisał szczegółowo w opublikowanym kilka lat temu z Pawłem Zapałowskim artykule.
W uznaniu swoich osiągnięć naukowych był wielokrotnie wyróżniany. W szczególności, był laureatem nagród: ministra za rozprawę doktorską (1978), Polskiego Towarzystwa Matematycznego dla młodych matematyków (1979), ministra za habilitację (1988) oraz Sekretarza PAN (1988). W 2022 otrzymał Nagrodą Ministra Edukacji i Nauki za całokształt dorobku naukowego. Za swoją wszechstronną działalność został też uhonorowany Krzyżem Kawalerskim (1996) i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2018). Swoją wiedzą i doświadczeniem służył krakowskiemu środowisku naukowemu zasiadając w jury Nagrody Rektora UJ „Laur Jagielloński i w Małopolskiej Radzie ds. Społeczeństwa Informacyjnego oraz przewodnicząc przez przeszło dwie dekady Krakowskiej Radzie Użytkowników MAN i KDMO ACK „Cyfronet”.
Na szczególne podkreślenie zasługuje jego zaangażowanie przez wiele dziesięcioleci w rozwój naukowy, modernizację oraz otwarcie na świat krakowskiego środowiska matematycznego, a także praca dla dobra wspólnoty akademickiej w Instytucie Matematyki, Wydziale Matematyki i Fizyki, a później w nowo powstałym Wydziale Matematyki i Informatyki. Już jako przedstawiciel niesamodzielnych pracowników nauki w organach kolegialnych na początku niezwykle trudnych lat osiemdziesiątych, a później pełniąc jako stosunkowo młody jeszcze człowiek kolejne stanowiska na naszym wydziale dał się poznać jako aktywny reformator i propagator nowoczesnych prądów naukowych, a także otwarcia polskiej nauki na świat.
Profesor Jarnicki był przez lata kolejno zastępcą dyrektora ds. dydaktycznych (1984-1990), a następnie dyrektorem (1990-1996 i 1999-2003) Instytutu Matematyki, w końcu zaś jednym z głównych twórców Wydziału Matematyki i Informatyki, który powstał dwadzieścia lat temu w wyniku przekształcenia dotychczasowego Wydziału Matematyki, Fizyki i Informatyki oraz, w latach 2003-2008, jego pierwszym dziekanem. Na jego też kształt i rozwój miał pierwszorzędny wpływ: jemu, między innymi, zawdzięczamy powstanie nowoczesnego budynku na III Kampusie, do którego wydział przeniósł się w 2008, oraz wysoką pozycję naukową jaką ma on obecnie w Polsce i zagranicą. W uznaniu zasług związanych z budową Kampusu w Pychowicach uzyskał w 2018 medal Scientiae et Tempori Futuro. W latach 2005-2014 był redaktorem naczelnym czasopisma Annales Polonici Mathematici.
Wspominając o profesorze Jarnickim nie można zapomnieć o jego znakomitych, precyzyjnych, wręcz perfekcyjnych wykładach. W szczególności te z analizy matematycznej pozostaną na zawsze w pamięci wielu pokoleń studentów matematyki i fizyki. Mimo ciężkiej choroby niemal do ostatnich chwil wykładał analizę studentom matematyki teoretycznej. Liczne wykłady pozostaną po nim na szczęście również w wersji elektronicznej. Razem z profesorami Piotrem Jakóbczakiem i Wiesławem Pleśniakiem przetłumaczył w 1991 klasyczny podręcznik z analizy zespolonej Stevena Krantza Function Theory of Several Complex Variables, w 2002 opublikował zaś wspólnie z Jakóbczakiem podręcznik Wstęp do teorii funkcji holomorficznych wielu zmiennych zespolonych – książkę, dzięki której kolejne pokolenia polskich studentów matematyki wkraczają w świat tej pięknej teorii matematycznej. W uhonorowaniu jego osiągnięć dydaktycznych Uniwersytet przyznał mu w 2016 Nagrodę „Pro Arte Docendi”.
Profesor Jarnicki był też aktywny w zakresie kształcenia studentów i doktorantów. Pod jego opieką powstało ponad pół setki prac magisterskich, a sześcioro doktorantów uzyskało stopień doktora; dwóch z nich jest już profesorami. Szkoła naukowa profesora Jarnickiego dalej się szybko rozwija się, a grono jego potomków naukowych (czyli doktorów wypromowanych przez niego, jego uczniów lub uczniów jego uczniów) liczy już ponad dwadzieścia osób.
Nasz Wydział zawdzięcza profesorowi Jarnickiemu tak wiele jak chyba nikomu innemu. Za to jesteśmy i będziemy nadal mu wdzięczni, a jego postać pozostanie na zawsze w naszej pamięci.
Msza Święta Żałobna zostanie odprawiona we wtorek 6 lutego 2024 r. o godzinie 10:20 w kaplicy na Cmentarzu Batowice, przy ul. Reduta.
